Zad1.

t=(0:0.2:0.8);
fs=5;
A=10;
y1=A*sin(2*pi*fs*t);
stem(t,y1);


Zad2.

t=(0:0.0105:0.987);
fs=95;
A=10;
y2=A*sin(2*pi*fs*t);
stem(t,y2);

Zad3.

t=(0:0.0095:0.988);
fs=105;
A=10;
y3=A*sin(2*pi*fs*t);
stem(t,y3);

Zad4.

t=(0:0.2:0.8);
fs=5;
A=10;
y1=A*sin(2*pi*fs*t);
plot(t,y1,'green');
hold on;
t=(0:0.0105:0.987);
fs=95;
A=10;
y2=A*sin(2*pi*fs*t);
plot(t,y2,'red');
hold on;
t=(0:0.0095:0.988);
fs=105;
A=10;
y3=A*sin(2*pi*fs*t);
plot(t,y3);

Sygnał y1(zielony) na wykresie ma bardzo małe próbkowanie i praktycznie niesie ze sobą bardzo mało informacji
i nie wiele się z niego dowiadujemy.
Sygnał(czerwony) ma większe próbkowanie niż y1 i z niego możemy już coś odczytać, jest dokładniejszy i niesie
z sobą więcej informacji.
Sygnał y3(niebieski) ma największe próbkowanie i dokładniej odzwierciedla sinusoidę, niesie on ze sobą najwięcej 
informacji i jest najdokładniejszy z pośród tych trzech sygnałów.

Zad5.

nn=0:30;
sinus=sin(nn/2+1);
stem(nn,sinus);

Zad6.

t=(0:0.0001:.125);
y=square(2*pi*30*t);
plot(t,y);

Zad7.

fs=50;
t=(0:1/fs:3.98);
A=5;
x=sawtooth(2*pi*t);
plot(t,x), axis([0 3.98 -A A]); 

Zad8.

fp=8000;
fs=300;
t=(0:1/fp:0.01);
x=sin(2*pi*t*fs);
stem(t,x);

Zad9.

fp=8000;
fs=300;
t=(0:1/fp:0.01);
x=sin(2*pi*t*fs);
plot(t,x);

W porównaniu z poprzednim zadaniem wykres ten jest łatwiej przyswajalny dla oka,
widzimy na tym wykresie także sygnał ciągły a nie dyskretny, taki sygnał jest
łatwiejszy w interpretacji (np: łatwiej dostrzec zniekształcenia sygnału)

Zad10.

fp=8000;
fs=100;
t=(0:1/fp:0.01);
x=sin(2*pi*t*fs);
subplot(4,1,1)
plot(t,x);

fs=225;
t=(0:1/fp:0.01);
x=sin(2*pi*t*fs);
subplot(4,1,2)
plot(t,x);

fs=350;
t=(0:1/fp:0.01);
x=sin(2*pi*t*fs);
subplot(4,1,3)
plot(t,x);

fs=475;
t=(0:1/fp:0.01);
x=sin(2*pi*t*fs);
subplot(4,1,4)
plot(t,x);

Dzięki zwiększaniu pozornej częstotliwości fali sinusoidalnej, otrzymujemy więcej informacji.

Zas11.

fp=8000;
fs=7525;
t=(0:1/fp:0.01);
x=sin(2*pi*t*fs);
subplot(4,1,1)
plot(t,x);

fs=7650;
t=(0:1/fp:0.01);
x=sin(2*pi*t*fs);
subplot(4,1,2)
plot(t,x);

fs=7775;
t=(0:1/fp:0.01);
x=sin(2*pi*t*fs);
subplot(4,1,3)
plot(t,x);

fs=7900;
t=(0:1/fp:0.01);
x=sin(2*pi*t*fs);
subplot(4,1,4)
plot(t,x);

W wyniku zmian otrzymaliśmy wykresy w odwrotnej kolejności jest to związane z częstotliwością próbkowania (fp).
Tym razem odnotowaliśmy spadek pozornej częstotliwości fal.

Zad12.


fp=8000;
fs=32100;
t=(0:1/fp:0.01);
x=sin(2*pi*t*fs);
subplot(4,1,1)
plot(t,x);

fs=32225;
t=(0:1/fp:0.01);
x=sin(2*pi*t*fs);
subplot(4,1,2)
plot(t,x);

fs=32350;
t=(0:1/fp:0.01);
x=sin(2*pi*t*fs);
subplot(4,1,3)
plot(t,x);

fs=32475;
t=(0:1/fp:0.01);
x=sin(2*pi*t*fs);
subplot(4,1,4)
plot(t,x);

32000 jest wielokrotnością 8000 czyli naszej częstotliwości próbkowania, a więc wyniki są identyczne 
jakbyśmy próbkowali od 0. Czyli mając 32100 odejmujemy wielokrotność 8000 i zostaje nam 100 i wykres 
identyczny dla okresów próbkowania 32100 i 100.